Culture for Friends - International platform for cultural exchange

LICHTFESTIVAL MAAKT AMSTERDAM TOT EEN FLUORESCERENDE STAD

Kopfoto: Bridge of the Rainbow, Gilbert Moity. Door Bridge of the Rainbow prominent in het stadsgezicht te plaatsen maakt Gilbert Moity een ongrijpbaar natuurlijk fenomeen tastbaar. De Franse kunstenaar en lichtontwerper creëert de illusie van een brug door twee oevers met elkaar te verbinden. Amsterdam schittert in het licht De vijfde editie van Amsterdam Light Festival, dat op 1 december 2016 werd ingewijd en nog tot en met 22 januari 2017 loopt, heeft met meer dan 35 lichtkunstwerken en -installaties van internationale kunstenaars, designers en architecten, de historische binnenstad opnieuw op spectaculaire wijze in de schijnwerpers gezet. Ingenieuze kunstwerken, langs twee routes geïnstalleerd: de Water Colors-vaarroute, waarlangs bezoekers per rondvaartboot of kano, betoverende kunstwerken te water kunnen aanschouwen, en de Illuminade, een wandelroute door de cultuurrijke Weesper- en Plantagebuurt, opgetuigd met meer dan 20 lichtkunstwerken. Beide routes hebben een interessant thema: de kunstwerken bij Water Colors zijn gecreëerd op het thema ’A View on Amsterdam’. De Illuminade toont werken geïnspireerd op het fenomeen ‘Biomimicry’. Bruisende lichtobjecten kleuren de 17e eeuwse grachten ARCO, kunstwerk van de Oostenrijkse lichtprojectie- en muurdrukkunstenaar Teresa Mar, bestaande uit spuitende lichtfonteinen en een groot waterscherm, waarop beelden, symbolen en archetypen uit de hedendaagse mediabeeldspraak geprojecteerd worden. Er zij licht, en er was licht! Gedurende bijna twee maanden profileert Amsterdam zich als sprankelende, internationale lichtstad, met speciaal voor het festival ontworpen lichtkunst van internationale allure. Bruisende lichtobjecten op, boven of langs de 17e-eeuwse grachten, boogvormige fonteinen met lichtsluiers, die 15 meter omhoog kunnen spuiten, schitterende beeldprojecties, lichtcomposities van Amsterdam-gerelateerde beelden. Of het bewegende, lichtgevende schilderij - A Window in Time, als een dynamisch venster waardoor kunstliefhebbers Amsterdam door de eeuwen heen kunnen bekijken, via tot levende gebrachte, geprojecteerde foto’s uit de oude doos van Stadsarchief Amsterdam. Felgekleurde projecties verlichten historische architectuur, dynamische lichtinstallaties kleuren de stadsparken of je staat voor lichtwerken waar je letterlijk door heen kunt lopen of varen. Flitsen, fragmenten, flashbacks: historisch en modern Amsterdam, tradities en versmeltende culturen, Amsterdam baadt weer in het licht. Zorgvuldige selectie van kunstwerken door internationale experts Lichtkunstwerk Mens - Human, ontwerp beeldend kunstenaar Edson Bruno Filho. Het werk illustreert het feit dat de mens ook tot de natuur behoort. Amsterdam Light Festival, dat in 2012 voor het eerst van start ging, is een concept van Felix Guttmann en Rogier van der Heide. De selectie van lichtkunstwerken wordt voorbereid door het Curatorial Team, bestaande uit Lennart Booij (die de plaats inneemt van Rogier van der Heide, de mede-oprichter van het festival), Aart van Bolhuis (hoofd festivalprogramma en artistieke ontwikkeling), Tessa Ver Loren van Themaat (cultuurhistoricus, researcher en redactie-assistent) en Bastiaan Schoof (lichtontwerper en docent; technisch coördinator). Vervolgens worden de definitieve kunstwerken voor het festival geselecteerd door de internationale festivaljury, bestaande uit experts op het snijvlak van kunst, innovatie, urbanisatie, wetenschap en entertainment. De jury van deze editie bestaat uit Rogier van der Heide (juryvoorzitter, artistiek leider, specialist in architectonisch lichtontwerp); Tracy Eck (lichtontwerper en Art Director van grote internationale themaparken); John Jaspers (Directeur Zentrum für Internationale Lichtkunst in Unna, Duitsland); Cris Toala Olivares (fotograaf, winnaar Zilveren Camera voor aanstormend talent in 2009, maker van het fotoboek ‘The Amsterdam Canals’);Tim Molloy (voormalig Head of Creative Direction van het National Science Museum, Londen); Lydia Fraaije (architect, specialist op het gebied van biomimicry – de kunst van het nabootsen van de beste biologische ideeën uit de natuur); Paul Vendel (beeldhouwer, lid van het duo Vendel & De Wolf, dat site-specifiek werk maakt in een culturele, sociale en historische contexten) en Ralf Westerhof (beeldend kunstenaar, bekend om zijn fragiele lijntekeningen in ijzerdraad in de ruimte). Tevens is er een kinderjury, bestaande uit Amsterdamse kinderen van groep 6 en 7, die speciale workshops volgden over jureren en de thema’s van het festival. Zij kozen een kunstwerk uit voor de wandelroute van het festival. "Het wordt steeds makkellijker om licht te programmeren." NEST, ontworpen door Vikas Patil en Santosh Gujar uit India. Kunstwerk geïnspireerd door de organische architectuur, waarbij bouwtechnieken zijn gebaseerd op de wijze waarop bepaalde diersoorten, zoals prieelvogels, bevers en termieten hun nesten bouwen. Fabian Jon Ming, verantwoordelijk voor de communicatie van Amsterdam Light Festival, toont zich tevreden over de kwaliteit van de lichtkunstwerken van de 5e editie. Hij is inmiddels voor de vierde maal betrokken bij Amsterdam Light Festival en voelt een sterke affiniteit met licht en lichtkunst. Fabian: “Licht is een ontzettend expressief medium. Het is in feite een natuurkracht en is op een bepaalde manier erg zintuiglijk. Je wordt er snel door geprikkeld. Je krijgt heel veel emoties in het licht, je wordt er snel blij van. Daarom is het interessant om ermee te werken. Je ziet ook dat het door technische innovaties voor mensen steeds makkelijker wordt om licht te programmeren. Vroeger had je moeilijke software-applicaties, je moest jarenlang opgeleid zijn om daarmee overweg te kunnen. Tegenwoordig wordt het steeds makkelijker gemaakt. Steeds meer kunstenaars, vormgevers, ook beeldhouwers, leren steeds beter licht te gebruiken voor hun eigen creaties, zodat je steeds interessantere objecten en beelden krijgt. Dat is het mooie eraan.” "Alles wat je bij ons ziet, is nog nooit eerder vertoond.” Amsterdam Light Festival is een groot internationaal succes aan het worden. Fabian Jon Ming: “Dat zie je voornamelijk aan het grote aantal internationale lichtkunstenáars. Dat gaat van Amerikanen, tot Chinezen, Japanners, Oostenrijkers, Hongaren tot aan Zuid-Amerikanen. Iedere lichtontwerper van naam wil graag meedoen. Daar zijn we wel trots op. Dat is ook een teken dat we aan kwaliteitsbewaking doen en tegelijk zijn we innovatief en werken we met de absolute top uit de lichtkunst. Alle kunstwerken worden speciaal voor ons festival gemaakt. De kunstenaars sturen hun concept in en wij bouwen en produceren de werken allemaal nieuw of ondersteunen de kunstenaars als zij het maken. Alles wat je bij ons ziet, is nog nooit eerder vertoond. Doordat wij ze financieel ondersteunen, kunnen ze een constructie maken, waar een musem of galerie nooit voor zou betalen. Wij ondersteunen ze financieel en wij coachen ze ook. Het festival is ook artistiek gegroeid sinds de eerste editie in 2012. Je merkt dat er steeds meer gelaagdheid in de werken zit. De kunstenaars, waarvan er soms enkelen in een volgende editie opnieuw meedoen, zijn beter na gaan denken over hun kunstwerken en de connectie met Amsterdam. Wij begeleiden ze daarin.” Hongaarse lichtkunstenaar Victor Vicsek richt de schijnwerpers op multicultureel Amsterdam Eén van de eyecatchers van Amsterdam Light Festival is het object NEXUS van de Hongaarse ontwerper Victor Vicsek, inmiddels uitgegroeid tot een internationaal kunstenaar van reputatie. Al in 2015 nam de Hongaar aan het hoofdstedelijke Light Festival deel met zijn creatie "Talking Heads". Dit jaar verbeeldt hij met zijn ingenieuze sculptuur 'Nexus', geïnstalleerd op de Amstel-sluizen langs de vaarroute Water Colors, de interculturele samenleving van Amsterdam, de real life world die achter het toneel van het massatoerisme schuilgaat. Het leven onder de oppervakte,life under the surface. "Ik raakte steeds meer geïnteresseerd in het werken met licht." De Hongaarse kustenaar Victor Vicsek (39) bracht zijn jeugdjaren door in Novisad, Servië, dat vóór de Tweede Wereldoorlog tot Hongarije behoorde. Op 13e verliet hij Servië vóór het uitbreken van de Joegoslavische Burgeroorlog, om terug te keren naar Boedapest, Hongarije, het vaderland van zijn ouders. Op zijn 20e ging hij met lichtprojecties experimenteren op de allereerste techno-feesten, in de open lucht. “Ik ben eind jaren ’90 naar technofeesten gegaan en heb me zo verder ontwikeld in lichtprojectie. Ik raakte steeds meer geïnteresseerd in het werken met licht. In die tijd kwamen ook de videoprojectors op, dus ik ging experimenteren met videoprojecten. Op die manier ben ik veejay geworden, wat ik zo’n 4, 5 jaar gedaan heb.” Vicsek heeft zijn kennis voornamelijk als autodidact opgedaan, maar heeft ook een aantal jaren aan het Intermedia Department van de Hongaarse Universiteit van Beeldende Kunst gestudeerd. Hij ontwierp projectors en projecties voor theaterdecors, interactieve dansuitvoeringen en 3D-animaties voor videoprojectiemapping met zijn bedrijf Limelight. Zijn animaties werden geprojecteerd in steden als New-York, São Paulo, Montevideo, Tokio, Shariah, Dubai en op lichtfestivals in Polen, Slowakije en Finland. "NEXUS is het grootste lichtobject dat ik ooit gemaakt heb." Victor Vicsek is inmiddels een internationaal gerespecteerd lichtkunstenaar en lichtimprovisator. Hij nam eerder deel aan Amsterdam Light Festival met het kunstwerk ‘Talking Heads’. Met NEXUS beleeft hij een hoogtepunt in zijn carrière. De Hongaarse kunstenaar heeft hiermee het grooste lichtobject uit zijn carrière gemaakt. “Het maken van zo’n groot lichtkunstwerk als NEXUS was compleet nieuw voor mij. Ik maakte tot dusverre alleen kleinere installaties en 99% van mijn werk is virtueel. Ik maak slechts zelden fysieke kunstwerken. Licht is interessant, omdat het gemakkelijk te hanteren is, Je hebt in feite geen materiaal nodig om met licht kunst te maken. Het mooie is ook dat je met licht de dingen kunt transformeren, zonder dat je materie nodig hebt.” De verbinding tussen 180 nationaliteiten van Amsterdam - Let the colours flow Nexus is geïnstalleerd op één van de Amstel-sluizen voor Theater Carré. “Het was een moeilijke opdracht, want het Festival had me gevraagd een kunstwerk te maken dat twee keer zo groot was als het eerste model dat ik gemaakt had. Ik moest het ook op een eiland maken, het Amstel-sluiseiland en die plek kun je niet te voet bereiken. Je kan er alleen met de boot naar toe en we hadden ook weinig ruimte om het werk te maken. Het was extra gecompliceerd, omdat we 200 buizen van acrylplastic moesten integreren.” Het motto van het kunstwerk is “Let the colours flow,” refererend aan de vele (180) nationaliteiten die Amsterdam rijk is. Amsterdam is een van de meest multiculturele steden ter wereld en NEXUS staat voor “verbinding”, in dit geval tussen de mensen die er al lang wonen en nieuwkomers. NEXUS verbeeldt dit via een lichtshow, en laat via verschillende kleureffecten de verscheidenheid van de Amsterdamse bevolking zien. Hourglass in het Wertheimpark - Vier seizoenen trekken in één minuut aan je voorbij In het oudste park van Amsterdam, het sfeervolle Wertheimpark in de Plantagebuurt, staat de lichtkunst-installatie Hourglass van de Amsterdamse kunstenaar en ontwerper Wilhelmusvlug (54), die alweer voor de derde keer deelneemt aan Amsterdam Light Festival. In de eerste editie van 2012 introduceerde hij in samenwerking met Patrick Avontuur de lichtkunstinstallatie 'Wishing Well' en in 2014 deed hij mee met 'Camp-Fire', een uitvergroot, gebeeldhouwd kampvuur dat hij als ontmoetingsplek maakte voor de Hortus. Hourglass is geniaal in zijn simpliciteit en concept. De bedenker van het werk heeft met zijn digitale camera time lapse-opnamen gemaakt van het park, gedurende de vier seizoenen van één jaar. Met de time lapse-techniek kun je in een zeer korte tijdsbestek een onderwerp versneld aan de toeschouwer tonen, bijvoorbeeld het hele bloeiproces van een bloem of, in dit geval, het opbloeien en weer uitdoven van lente, zomer, herfst en winter. Men ziet dan alle natuurverschijnselen in dit park in één minuut aan zich voorbijtrekken. De time lapse-beelden van de seizoenswisselingen in dit park worden in hetzelfde park door Wilhelmusvlug op een cirkelvorm geprojecteerd, een witte houten ring. De techniek van time lapse-fotografie dateert al van 1897 en komt voor in de Carrefour de l’opéra van de Franse filmpionier Georges Méliès. Een jaar later paste de Duitse botanicus Wilhelm Pfeffer de techniek voor het eerst toe voor wetenschappelijke doeleinden. Time lapse- fotografie is de verbindende factor tussen fotografie en video. Het concept achter time lapse-fotografie is vrij simpel. De fotograaf neemt veen film op met een aantal beelden per seconden, die vervolgens met een hogere snelheid worden afgespeeld. Dit levert vervolgens een film op waarbij de bewegingen veel sneller gaan dan normaal en men een versneld proces kan waarnemen. Uiterst precisiewerk: "De natuur fotograferen, steeds vanuit hetzelfde punt, onder dezelfde weersomstandigheden." Pim Vlug schetst de nauwkeurige werkwijze bij time-lapse-fotografie: "Ik ben het afgelopen jaar regelmatig naar het park gegaan, zo’n 10 keer in ieder seizoen, waar ik om de seconde beelden heb genomen van de transformatie in de natuur. Maar je moet steeds een vast punt hebben waarop je de camera richt. Daarom heb ik mijn statief aan een boomstam vastgeschroefd. Dat luistert heel nauw, op de millimeter. Ik heb het steeds gedaan op dezelfde tijd van de dag. Het was ook belangrijk dat de weersomstandigheden hetzelfde waren. Ik heb ervoor gekozen om windstil weer te nemen, want als het te zeer waait, krijgt je hele onrustige beelden. Zo heb ik duizenden foto's van exact hetzelfde stukje van het park genomen en heb zo de winter, lente, zomer en herfst vastgelegd. Al die duizenden foto's moesten vervolgens omgezet worden tot korte time lapse-filmpjes. Ik heb daarvoor de hulp ingeroepen van Bas Stoffelsen van Time writers, die specialist is op het gebied van time lapse-fotografie. Zonder de technische hulp en adviezen van Bas was het waarschijnlijk niet gelukt om deze installatie te realiseren. De time lapse-filmpjes die Bas van mijn foto's heeft gemaakt, heb ik vervolgens weer gemonteerd tot één geheel, waarbij je de 4 seizoenen in precies 1 minuut voorbij ziet trekken, een gegeven dat veel vaker te zien is bij time lapse-fotografie. Het bijzondere van Hourglass is dat ik de time lapse vervolgens weer terugplaats in de omgeving waar het is gemaakt en deze door projectie op een 6 meter hoge ring door middel van video mapping laat samenvallen met het park waardoor er een soort Droste-effect ontstaat." "Het was een erg leuk project om te doen. Als je een heel jaar door in zo'n park opnames maakt, gaat het park voor je leven en maak je het je eigen. Anders dan je kunstwerk op de gebruikelijke manier op een daarvoor toegewezen locatie plaatsen, heb ik nu echt het gevoel dat het park ook een beetje van mij is geworden. Het Wertheimpark is een idyllisch parkje, echt een ontmoetingsplek, een soort buurtparkje. Het ligt tegenover de Hortus Botanicus. Door via Hourglass het publiek versneld de transformatie van de seizoenen te laten zien in het park, dat zichzelf op 'gewone' snelheid aan je openbaart, maak je de mensen bewust van de tijd. Tijd bestaat al zolang als het universum bestaat, lang vóórdat er klokken zijn uitgevonden. Door de vier seizoenen van een jaar tot één minuut te comprimeren, heb ik een soort analoge timer of klok willen maken vergelijkbaar met een zandloper, die iedere keer dat je hem omdraait, exact 1 minuut afmeet." The Lace - Zwevende magie boven de Herengracht Boven het water van de Herengracht, die deel uitmaakt van de unieke, 17e eeuwse grachtengordel, zweeft sinds begin december het magische, driedimensionale lichtkunstwerk The Lace, van de Koreaanse architecte Jin Choi en haar Amerikaanse partner Thomas Shine. Het Amerikaanse architectenduo uit Boston heeft een studio speciaal voor innovatie, experimenteel design en projecten die niet per se een architectonische achtergrond hebben. Hun werk wordt wereldwijd in musea en galeries geëxposeerd. Hun nieuwste werk is ‘The Land of Giants’, twee gigantische transmissietorens in de vorm van reuzen, ontworpen naar de vorm van mannelijke en vrouwelijke figuren, die in 2017 bij Reykjavik op IJsland gebouwd zullen worden. Fabian Jon Ming: “The Lace is één van de topstukken van ons festival, een prachtig zwevend kunstwerk; een staaltje van extreme schoonheid en uiterste precisie. De kunstenaars zijn duidelijk de ultieme uitdaging aangegaan om dit moeilijke werk te realiseren.“ Ingenieus kunstwerk van 22.000 meter reflecterend polyester draad The Lace van Choi+Shine Architects bestaat uit 16 panelen die handmatig door 5 man zijn geweven en vervolgens aan de panelen zijn gehaakt. Jin Coi:” Een ongelooflijk arbeidsintensieve klus. Zowel technisch als emotioneel een enorme uitdaging.” Het kunstwerk weegt 250 kilogram en bestaat uit circa 22.000 meter licht reflecterend, polyester draad. Het indrukwekkende werk heeft verschillende betekenislagen. Het symboliseert de verwevenheid tussen verschillende bevolkingsgroepen en culturen in Amsterdam, de stadse infrastructuren en het samenspel tussen het historische en hedendaagse Amsterdam. Daarnaast staat het symbool voor het traditionele Hollandse kanten kapje, waarbij tegelijkertijd Koreaanse vouwtechnieken zijn toegepast, zodat het kunstwerk net zo’n culturele mengeling is als de stad Amsterdam en haar bewoners. En dan heeft The Lace nóg een symboolwerking: door zijn luxueuze , elegante uitstraling verbeeldt het de rijkdommen van de stad Amsterdam. Jin Choi: "Ik wilde altijd al een mysterieus, poëtisch kunstwerk maken." Thomas Shine is de man van de engineering, Jin Choi heeft een achtergrond in de kunst. De esthetische vormgeving en concept-uitwerking zijn aan haar brein ontsproten. De Koreaanse vertelt: “We zijn van juni tot eind augustus met de uitvoering en de detailuitwerking van het kunstwerk bezig geweest. Het was niet eenvoudig, want ieder onderdeel in het kunstwerk moest een traditioneel aspect van Amsterdam weerspiegelen. Ik heb altijd een sterke interesse gehad in twee zaken: ten eerste wilde ik een open, doorlatende en elastische structuur maken, dus een poreuze stof weven of breien, die strak gespannen kon worden. Vooral de manier waarop een dergelijke structuur reageert op het daglicht is intrigerend, waardoor het de schaduw van het patroon van de stof weerkaatst. Verder heb ik altijd de zwaartekracht willen uitdagen door een zwevend object te maken. Dat verhoogt de magie van het object, het mysterieuze. Het is altijd mijn drive geweest om een dergelijke poëtisch kunstwerk te maken.” Voor nadere informatie bezoek de volgende website: https://amsterdamlightfestival.com © Copyright van alle foto's in dit artikel berust bij Janus van den Eijnden. [[carrousel lichtfestival]] Read more